ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΜΑΡΓΙΩΡΗΣ: ΣΤΟΥΣ 100 ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Σημείωση: Το συνοπτικό βιογραφικό του Νικολάου Α. Μαργιωρή που ακολουθεί, εκτός από την τηλεοπτική προβολή που έτυχε μέρος του, δημοσιεύθηκε αυτούσιο στο δεύτερο τόμο του τρίτομου έργου του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ που καταγράφει τους 100 Μεγάλους Έλληνες όλων των εποχών όπως επιλέχθηκαν από το κοινό στα πλαίσια ειδικής ανοιχτής ψηφοφορίας που διοργάνωσε ο ΣΚΑΙ. Ακολούθησε και η έκδοση 3 DVDs της τηλεοπτικής παρουσίασης των 100 Μεγάλων Ελλήνων. Ο Ν. Μαργιωρής αναδείχθηκε στην 60η θέση.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Α. ΜΑΡΓΙΩΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΣΚΑΙ

Συγγραφή – Επιμέλεια: Ηλίας Λ. Κατσιάμπας, μαθητής του Νικολάου Μαργιωρή

Ο Νικόλαος Α. Μαργιωρής είναι μέσα στους 100 Μεγάλους Έλληνες καθότι συνεισέφερε τα μέγιστα στην διαμόρφωση, παρουσίαση και εκλαΐκευση μίας σύγχρονης Ελληνικής Μεταφυσικής Φιλοσοφίας βασισμένη σε συγκριτική ανάλυση των κυριότερων διεθνών φιλοσοφικών θεωρήσεων στο θέμα αυτό με αντίστοιχες Ελληνικές. Παράλληλα εξέθεσε τις δικές του μελέτες και ερμηνείες σε κρίσιμα Οντολογικά και Εσχατολογικά ζητήματα. Κατέθεσε δε συστηματικά τις απόψεις του για τους θεωρητικούς και πρακτικούς τρόπους με τους οποίους ο σύγχρονος Έλληνας μπορεί να επαναπροσδιορίσει την πνευματική του πορεία και εξέλιξη μέσα στο σύγχρονο νεοελληνικό περιβάλλον διαφθοράς και πλήρους κοινωνικής αποσύνθεσης. Η συνεισφορά του αυτή αποτυπώνεται στα 189 συγγράμματά του και στις πολύπλευρες και πολύτιμες διασωθείσες προφορικές του παρακαταθήκες και διδαχές.

Ο Νικόλαος Μαργιωρής γεννήθηκε το 1913 στην Σάμο και από μικρός εγκαταστάθηκε στην τότε ανθούσα Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας (ΕΚΑ). Έζησε το πιο παραγωγικό μέρος της ζωής του στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη όπου εκτέθηκε στην πολυπολιτισμική κουλτούρα της πόλης. Παράλληλα βρέθηκε για πολλά χρόνια στην Ινδία και στο Θιβέτ όπου σπούδασε κυρίως βουδισμό, γιόγκα και εκπαιδεύτηκε στον διαλογισμό. Το 1958 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου ανάπτυξε και διέδωσε το έργο του.

Στην Αίγυπτο ο Ν. Μαργιωρής εκτέθηκε στην μυστικιστική φιλοσοφία που πρότεινε η Έλενα Π. Μπλαβάτσκυ (Helena Petrovna Blavatsky) στα έργα της Isis Unveiled και Μυστική Διδασκαλία. Δεδομένου ότι βάση της δυτικής μυστικιστικής φιλοσοφίας αποτελούν οι ανατολικές μεταφυσικές θεωρήσεις και στην προσπάθειά του να κατανοήσει το βάθος της ανατολικής φιλοσοφίας οδηγήθηκε στην Ινδία και το Θιβέτ όπου εκπαιδεύτηκε για πολλά χρόνια στον αρχαίο Βραχμανισμό, στις Βέδες και τις Ουπανισάδες του Ινδουισμού, στη Ράτζα, Γκνάνι, Κάρμα, Μπάκτι, Κρίγια και άλλες Γιόγκα και στην ατραπό των πρεσβυτέρων του Βουδισμού. Εκεί γνώρισε και τον σύγχρονό του Τζίντου Κρισναμούρτι (τον περισσότερό του χρόνο ζούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο). Συνομιλούσαν συχνά για την σχέση Θεοσοφίας και νέο-ορθόδοξου μυστικισμού. Η καταλυτική επίδραση του Κρισναμούρτι στα πρώιμα χρόνια του δασκάλου τον οδήγησε στην συνεργασία του με τον εκλιπόντα φιλόσοφο και θεοσοφιστή Κώστα Μελισσαρόπουλο. Αργότερα ανέπτυξε διαφορετική θεώρηση σχετικά με το έργο του Κρισναμούρτι.

Στην Αγγλοκρατούμενη προπολεμική Αίγυπτο μπήκε στις ομάδες μελέτης της ανατολικής φιλοσοφίας και της μετεξέλιξής της στον Ευρωπαϊκό μυστικισμό. Έμαθε Σανσκριτικά, Αραβικά, Εβραϊκά, Ιερογλυφικά εκτός των Αγγλικών και Γαλλικών που μιλούσαν όλοι οι Έλληνες της Αιγύπτου. Ο πρώτος του δάσκαλος και καθοδηγητής του στην Αλεξάνδρεια ήταν ο μεγάλος Αλεξανδρινός μυστικιστής Κρίνο ντεΚάστρο από πατέρα Κερκυραίο και μητέρα Ουγγαρέζα συγγενή του μεγάλου μουσουργού Λιστ. Ο δε Ινδός του δάσκαλος έφερε το όνομα Μπάμπα.

Έλαβε μέρος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως εθελοντής έφεδρος αξιωματικός, όπου τραυματίστηκε σοβαρά στο Ελ Αλαμέιν και στο Ρίμινι. Για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα τιμήθηκε με πολλά παράσημα (μεταξύ των οποίων και το Μεγαλόσταυρο) και με τη σύνταξη του ανάπηρου αξιωματικού.
Ως Έλληνας ορθόδοξος προσπάθησε επίσης να εξερευνήσει τους δεσμούς του ορθόδοξου κινήματος του μοναχισμού και του μυστικισμού στις ερήμους της Αιγύπτου του 3ου και 4ου αιώνα μ. Χ. με την ανατολική μεταφυσική φιλοσοφία. Ο μακαριστός Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Χριστόφορος ο Β΄ τον καθοδήγησε στις φιλοσοφικές αυτές αναζητήσεις, τον έβαλε να δουλέψει για χρόνια στις ορθόδοξες βιβλιοθήκες του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας και της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στην έρημο Σινά, συζητούσε για ώρες με τον τότε μαθητή του, τον τίμησε με την φιλία του και του απένειμε τον σταυρό του Αγίου Μάρκου για την προσφορά του στην Εκκλησία και στο Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής. Το ίδιο συνέβη και με τον μεταγενέστερο μακαριστό Πατριάρχη Νικόλαο τον Στ΄.

Γνώρισε επίσης και ασπάσθηκε τον νέο-πυθαγορισμό, τον νεοπλατωνισμό και εξελίχθηκε σε θερμό θιασώτη των Ελλήνων Αλεξανδρινών Νεοπλατωνικών φιλοσόφων Ιαμβλίχου και Πορφυρίου και πάνω από όλα του Αμμωνίου Σακκά και του μαθητή του Πλωτίνου που συνέδεσαν ήδη από τον 3ο αιώνα μ.Χ. τον νέο-πλατωνισμό με τις Ανατολικές φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η αγάπη του για τους φιλοσόφους αυτούς και ειδικά για τον Πυθαγόρα τον οδήγησε να ανοίξει Σχολές του έργου τους, τα ΟΜΑΚΟΕΙΑ (εκ του ομού ακούμε μία διδασκαλία), στην Αλεξάνδρεια (το 1946), στην Αθήνα (το 1976), στην Λαμία (1990), στα Τρίκαλα (1992) και σε άλλες Ελληνικές πόλεις. Ήδη από το 1972 είχε δημιουργήσει στην Αθήνα και τον Σύλλογο του Αγίου Παταπίου στον οποίο έκανε από τότε ανελλιπώς ελεύθερες ενημερωτικές ομιλίες. Εκοιμήθη το 1993 στην Αθήνα έχοντας την αγαθή τύχη να πλαισιωθεί από πληθώρα μαθητών οι οποίοι διαδίδουν, συντηρούν και αναλύουν το προφορικό και γραπτό του έργο.

Ο Ν. Μαργιωρής βίωνε την μεταφυσική φιλοσοφία από νεαρή ηλικία και τον ενθουσιασμό του αυτό τον μεταλαμπάδευε πλήρως στους μαθητές του. Χαρακτηρίστηκε ως «Πατριάρχης της Ελληνικής Μεταφυσικής Φιλοσοφίας» στο εισαγωγικό σχόλιο της συνέντευξης που παραχώρησε στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι» στο τεύχος 20, Δεκέμβριος 1992, στην πρώτη και τελευταία εν ζωή δημόσια παρουσία του. Μία ακόμη εκτενή παρουσίασή του ακολούθησε στο αφιέρωμα για τους Έλληνες Μυστικούς που φιλοξένησε το περιοδικό «Άβατον», τεύχος Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2002, ενώ ανάλογες παρουσιάσεις του έγιναν σε sites και σε συγγράμματα που αφορούν το έργο του.

Ο «δάσκαλος», όπως τον αποκαλούν οι μαθητές του ανά την χώρα, υπήρξε διαφωτιστής και καθοδηγητής χιλιάδων Ελλήνων στον θαυμαστό κόσμο της ανατολικής φιλοσοφίας, καθώς επίσης της αρχαίας ελληνικής και χριστιανικής θεώρησης στην προσπάθεια απόσπασής των από τον νεοελληνικό υλισμό, άκρατο κυνισμό και το αέναο κυνήγι της χίμαιρας.

Ο Νικόλαος Μαργιωρής υπήρξε μία σπάνια σε χαρίσματα, πολυτάλαντη και πρωτόγνωρη σε δυναμισμό και παραγωγή έργου σύγχρονη εσωτερική βιωματική προσωπικότητα, η οποία δρασκέλισε αθόρυβα το κατώφλι της πατρίδας μας παραδίδοντας την πεμπτουσία των ολοκληρωμένων πνευματικών του βιωμάτων που συνοψίζεται στην αλληλεπίδραση της μεταφυσικής κοσμοθεωρίας των ανατολικών λαών με την αρχαία Ελληνική, Ελληνιστική και Ορθόδοξη Χριστιανική θεώρηση της ζωής και του θανάτου.

Η διδασκαλία του Ν. Μαργιωρή συνίσταται στην αρμονική συνύπαρξη των αρχαίων ελληνικών, αιγυπτιακών και ινδικών φιλοσοφικών θεωρήσεων με την εσώτερη χριστιανική παράδοση, μέσα από το φίλτρο της προσωπικής πραγμάτωσής του. Παράλληλα παρέχει ολοκληρωμένες προσωπικές απαντήσεις με πρωτόγνωρες αναλύσεις πάνω στο Κοσμογονικό – Οντολογικό και στο Εσχατολογικό Ζήτημα, απόρροια της δικής του «μυστικής ζωής».

Το συγγραφικό του έργο είναι δυνατό να χωρισθεί σε συγγράμματα ιστορικά, αρχαία ελληνικά και μυστηριακά, επιστημονικά, εναλλακτικής θεραπευτικής, συστημάτων και πρακτικών της γιόγκα και του μυστικισμού, αποκρυφολογίας, εσωτερικής θεολογίας και φιλοσοφίας, αποσυμβολισμού της ελληνικής μυθολογίας, διαλογισμού, αρχαίας ελληνικής ασκληπιακής μάλαξης και εγκοίμησης, επιστημονικού πνευματισμού, φιλοσοφίας της αστρολογίας, μύησης κ.α.

Μεταξύ αυτών ενδεικτικά αξίζει να σημειώσουμε την Δίτομη Μεταφυσική Εγκυκλοπαίδεια, την Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία, τα Ελευσίνια Μυστήρια, τους Δραβίδες προγόνους των Ελλήνων, το Σωκράτη, το Μίνωα, την Χάθα, Κρίγια, Κάρμα και Ράτζα Γιόγκα, τους Φαραώ Ακενατόν και Τουταγχαμών με μέθοδο εκμάθησης της Ιερογλυφικής, την Χειροπλαστική Θεραπευτική Σιάτσου, την Ψυχοθεραπευτική, την Γένεση και Θάνατος των Κόσμων, την Μεταθανάτια Ζωή, την Μυστική Διδασκαλία, τον Πατάπιο, τον Χριστοκεντρικό Μυστικισμό, την άλλη όψη του δόγματος Νταίνικεν κ.π.α. (www.omakoio.gr). Μάλιστα μόλις 16 χρόνια μετά το φυσικό τέλος του είναι πολλοί οι έγκριτοι συγγραφείς και μελετητές που έχουν συμβουλευτεί και αντλήσει επανειλημμένα υλικό από συγγράμματά του και κάνουν ειδική μνεία γι’ αυτό στην βιβλιογραφία τους. Έργα του μεταφράζονται ήδη στην αγγλική γλώσσα.

Άφησε πίσω του τεράστιο και διαχρονικό πλούτο παρακαταθηκών (θεωρητικών και πρακτικών) προς μελέτη και αξιοποίηση. Αν θα υπήρχε δε η δυνατότητα να αποτυπωθούν σε ανάλογα συγγράμματα πιθανόν θα κατέτειναν να προσεγγίσουν τα όσα εκτιμάται ότι συνέγραψε ο Αδαμάντιος Ωριγένης. Μάλιστα προς διάσωση, διαφύλαξη και ανάδειξη όλου αυτού του πολύτιμου υλικού μελετάται από τους εκπροσώπους του έργου του και τους μαθητές του η σύσταση ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ για την μελέτη και διάδοση του έργου του.

Το φιλοσοφικό και πρακτικό έργο του συνεχίζεται από τις Σχολές Ομακοεία που ίδρυσε καθώς και από τις νεότερες Σχολές συσταθείσες μετά τον θάνατό του ανά την Ελλάδα ενώ τα συγγράμματά του προωθούνται από τους φυσικούς κληρονόμους του. Τέλος από τους μαθητές και τους εκπροσώπους του, παράλληλα με το διδακτικό έργο, συνεχίζεται η έκδοση νεότερων συγγραμμάτων βασισμένων στις δικές του προφορικές παρακαταθήκες και διδαχές.


Σχολιασμός Βιογράφου
Ο Νικόλαος Α. Μαργιωρής υπήρξε βαθύς γνώστης των ανατολικών θρησκειών περιλαμβανομένων του Ινδουισμού και Βουδισμού ως και της σύγχρονης Εσωτερικής Φιλοσοφίας και Μεταφυσικής και της καθοριστικής αλληλεπίδρασης αυτών με την Κλασσική Ελληνική και Ελληνιστική Παιδεία καθώς και με τα σύγχρονα κινήματα της Ορθοδοξίας όπως αυτά του μοναστικού μυστικισμού και άλλων.
Το φιλοσοφικό σύστημα που δημιούργησε είναι πρωτίστως Ελληνοκεντρικό και βασίζεται σε μία πλήρη και βιωματική εσωτερική μεταφυσική παιδεία που βασίζεται στο «δέσιμο» των φιλοσοφικών αυτών συστημάτων σε μια ρέουσα ενότητα. Τον πλούτο αυτό των γνώσεων εκλαΐκευσε με σύγχρονο επεξηγηματικό, απλό και απόλυτα γλαφυρό λόγο.
Πρέσβευε ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να συνδεθεί με τις ρίζες της ύπαρξής του και του βαθύτερου εαυτού του μεταχειριζόμενος ένα σύστημα διαλογισμού βασισμένο στον κλασσικό Σωκρατικό στοχασμό, την απόλυτη αυτοσυγκέντρωση των Ινδών, τον Χριστοκεντρικό Μυστικισμό και σε νεότερα ψυχαναλυτικά δεδομένα δεμένα όλα στην ιδιοσυγκρασία και ατομικότητα κάθε ανθρώπου.
Το έργο αυτό το περιγράφει ο ίδιος σε 189 φιλοσοφικά και πρακτικά συγγράμματά του (34 βιβλία, 34 ειδικές μελέτες, 49 τεύχη του περιοδικού Ομακοείου και 7 πραγματείες μεταφυσικής μαθημάτων κάθε μία αποτελούμενη από 10 με 11 ξεχωριστά μαθήματα).
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι διασωθείσες προφορικές παρακαταθήκες του αποτελούν έναν εξαιρετικά σημαντικό και αξιοπρόσεκτο πλούτο φιλοσοφικού και πρακτικού υλικού που παραμένει ακόμα αναξιοποίητο.


Σημείωση: Ο Ηλίας Λ. Κατσιάμπας είναι πτυχιούχος φυσικής αγωγής, δημοσιογράφος, συγγραφέας 4 βιβλίων και πολλών μελετών και εκδότης της καθημερινής πολιτικής εφημερίδας των Τρικάλων «Η ΕΡΕΥΝΑ». Παράλληλα υπήρξε επί δεκαετία μαθητής του Ν. Μαργιωρή και είναι υπεύθυνος των νεοπυθαγόρειων φιλοσοφικών σχολών Ομακοεία Τρικάλων και Θεσσαλονίκης. Είναι νυμφευμένος και έχει δύο παιδιά. Ζει και εργάζεται στα Τρίκαλα. E-mail: omakoio@omakoio.gr